Prolog cz. 1

"Piąty raz w miesiącu"

Jakie nudy. Kolejny dzień leże na kanapie i nic nie robie. Nie chodzi o to, że nie chcę, po prostu nie mogę. Wzięłam do ręki tableta i włączyłam jakiś głupawy filmik. Gdzieś tak w jego połowie, usłyszałam otwierające się drzwi. To pewnie Seji. Uśmiechnięta zeskoczyłam z kanapy i rzuciłam na nią tableta. Niestety nie trafiłam i wylądował na podłodze, rozbijając ekran. Ups. Tata się wkurzy. Pobiegłam do drzwi. Akashi zdejmował buty. Nie zauważył mnie, więc rzuciłam się na niego.

- Seji-nee-san! - krzyknęłam mu do ucha

Odsunął mnie od siebie i poszedł do kuchni. Ruszyłam za nim.

- Jak było w szkole? Poznałeś kogoś? Zaprzyjaźniłeś się z kimś? Dołączyłeś do jakiegoś klubu? Jakiego? Masz dziewczynę? Mogę ją poznać? - zadawałam kolejne pytania

- Spoko. Tak. Nie. Tak. Koszykarskiego. Nie. Nie.

Wziął puszkę koli z lodówki i zamknął się w pokoju. Dlaczego się przede mną zamykasz? Kiedyś mówiliśmy sobie o wszystkim. Smutna poszłam do swojego pokoju i położyłam się. Chwilę później zasnęłam. Pewnie w ogóle bym nie wstała, gdyby nie walenie do drzwi.

- Seiko! Wstawaj! Kolacja! - krzyczał Akashi

Otworzyłam powoli oczy. Co on się tak drze? Spojrzałam na zegarek i natychmiast się zerwałam.

- Cholera, znowu zaspałam. (w końcu nie ma to jak zaspać na kolacje :D dop. aut.)

Otworzyłam drzwi. Stał w nich nieźle wkurzony Seji. Gdy mnie zobaczył, odwrócił się i poszedł do jadalni, a ja za nim. Muszę powiedzieć tacie o tablecie. Usiedliśmy przy stole i zaczęliśmy jeść. Nikt nic nie mówił, zresztą jak zwykle. Słychać było jedynie uderzanie sztućców o talerze. Postanowiłam jednak przerwać ciszę.

- To jak Seji, kiedy poznam twoją dziewczynę?

Tata zakrztusił się kawą.

- Co!? Seijuro ma dziewczynę?

- Nie! Nie mam żadnej dziewczyny. Przestań wreszcie wymyślać Seiko. - warknął i poszedł do pokoju

Chciałam trochę rozluźnić atmosferę, ale chyba mi nie wyszło.

- Nie chciałam zdenerwować braciszka. - powiedziałam smutno

Spojrzałam na rodziców. Mama delikatnie się uśmiechała, a tata liczył pieniądze. Pewnie zastanawiał się ile wyniesie ślub.

- Fałszywy alarm tato, Seji nie ma dziewczyny.

Od razu mu ulżyło. Był biznesmenem. Traktował pieniądze prawie jak własne dzieci.

- A. No właśnie - teraz albo nigdy - Bo ja... ja zniszczyłam tableta - spóściłam głowę

- Co!? Ty... - zaczął, ale mama mu przerwała

- Nie krzycz na nią. Nie widzisz, że jest smutna? W dodatku pokłóciła się z Seijuro. Odpuść jej.

- Ale to już 5 w tym miesiącu!

- Przepraszam. Ja po prostu ucieszyłam się, że braciszek wrócił ze szkoły i nie patrzyłam, gdzie go rzucam. - spojrzałam na tate smutną minką nr 52 i od razu zmiękł.

- Nic się nie stało. Kupie ci nowy. - odparł zrezygnowany

- Arigato - rzuciłam mu się na szyje

- Już dobrze. A teraz idź do pokoju

- Hai

Zadowolona wróciłam do pokoju i rzuciłam się na łóżko. Zaczęłam kasłać, więc zakryłam twarz poduszką, żeby stłumić dźwięk. Gdy przestałam, spojrzałam na poduszkę.

- Cholera...

***

Jest to pierwsza część prologu. Miałam wstawić cały, ale niestety nie miałam czasu, żeby go skończyć. Druga część pojawi się najprawdopodobniej w ten piątek. Mam nadzieję, że post choć dosyć krótki przypadł wam do gustu.